تحقیق درباره بررسی زبان مشترک معماری و نقاشی در خانه های اشرافی دوره قاجار

فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 31 صفحه

چکیده

ساختن خانه­ های اشرافی متعدد در قرن سیزدهم، مجالی را برای ظهور و نمایش زیبایی و ذوق ایرانی در خانه از طریق نقاشی فراهم کرد. نقاشی­ های دیواری، نقاشی روی گچ و شیشه و ... هر یک دارای جنبه­ ی زیبایی­ شناسی است که با زبان مشترکی با معماریِ آن دوره در بنا تجلی نموده است. هر دو هنر تلفیقی از سنت و نوشدن را به نمایش گذاشته­ اند. ایران قرن سیزدهم آبستن ایرانی نو بود. خواسته­ هایی که توسط عوامل درون­ زا و برون­ زا، بذرش در او نشانده شد تا جریان­ های نوگرایی را پرورش دهد. خواسته­ های درونی جامعه و در عین حال مشاهده­ ی غرب به عنوان الگویی الهام­ بخش، چیزی را پدید ­ آورد: ترکیبی از خود و دیگری که همچنان ایرانی بود.

این پژوهش در جستجوی تحول معماری خانه و نقاشی­ های به کار رفته در تزئینات خانه، در ایران قرن سیزدهم می­ باشد و خصوصیات مشترک نقاشی­ های به کار رفته در تزئینات خانه­ های اشرافی آن دوره و فضای معماری آن بناها را می­ جوید. در حالیکه زیربنای سیاسی-اجتماعی و مقاصد زیبایی­ شناسی این دو را در فرهنگ ایرانیان عصر قاجار مورد ملاحظه قرار می­ دهد. به این ترتیب با استفاده از روش تحقیق تفسیری- تاریخی به گردآوری مطالب می­ پردازد به گونه­ ای که امکان &rdquo درگیرشدن&ldquo با متن رویداد گذشته فراهم شود.

نتایج این پژوهش نشان­ دهنده­ ی چگونگی هم­ سویی معماری و نقاشی­ های به کار رفته در تزئینات آن برای ایجاد زبانی عامیانه در برقراری ارتباط با مردمی که آن را زیسته­ اند می­ باشد. به این منظور واژه­ هایش را از میان واژگان خود و دیگری دستچین می­ کند تا فضایی یگانه را برای خانه­ ی ایرانی قرن سیزدهم بیافریند.

مقدمه

نقاشی به عنوان بخش مهمی از تزئینات فضای معماری خانه­ های اشرافی، هم­ زبان با معماری و دارای ویژگی­ ها و مفاهیم و پیام­ های مشترکی با آن می­ باشد. بدین ترتیب نه تنها نقاشی بخشی الحاقی به بنا تلقی نمی­ گردد، بلکه به نوعی کامل­ کننده­ ی آن می­ باشد. حضور تزئینات در معماری امروز همچنان مورد تقاضاست اما یافتن زبانی برای به کارگیری این تزئینات به ویژه نقاشی در آن، سخت می­ نماید. این تحقیق می­ تواند سرآغاز بحثی برای یافتن الگوهای به کارگیری تزئینات در معماری خانه باشد.

پیش از پرداختن به مفاهیم مشترک و در نهایت زبان مشترک معماری و نقاشی، ملاحظه­ ی اهمیت حضور نقاشی و معماری با یکدیگر در فضای زیست ایرانی قرن سیزدهم، بااهمیت می­ نماید. در اینجا سؤال­ هایی شکل می­ گیرند؛ اگر خانه بدون نقاشی­ هایش تصور شود، چه اتفاقی روی خواهد داد؟ اگر نقش و نگارهای نما حذف شوند، در این­ صورت چه چیزی از دست می­ رود؟ و حال اگر نقاشی­ ها در کالبد معماری ارائه نشده باشند و یا معماری از دست برود و تنها نقاشی باقی بماند، آنگاه نقاشی چه ارزشی خواهد داشت؟ پاسخ به این سؤال­ ها شاید در پیامی باشد که می­ بایست در فضای زیست ایرانی آن دوره تجلی می­ یافته تا هویت او را در کالبد بنایش نمایش دهد و اصالت انسانی­ اش را تشخص بخشد. در این بین برای درک پیام فضای زندگی خانه، هم­ زبانی معماری و نقاشی در انتقال معنی و مفهوم ضروری بوده است.

لینک منبع و پست :http://campiran.ir/project-104919-%d8%aa%d8%ad%d9%82%db%8c%d9%82-%d8%af%d8%b1%d8%a8%d8%a7%d8%b1%d9%87-%d8%a8%d8%b1%d8%b1%d8%b3%db%8c-%d8%b2%d8%a8%d8%a7%d9%86-%d9%85%d8%b4%d8%aa%d8%b1%da%a9-%d9%85%d8%b9%d9%85%d8%a7%d8%b1/